Tiyatro Geçmişim

Yani Shakespeare filan oynamadık ama biz de kendi çapımızda yaptık bir şeyler. Bizim ortaokulda istiklal marşının yıldönümü gibi bir olay kutlanıyordu, edebiyat hocası da dedi hadi mehmet akif ersoylu istiklal marşlı bi oyun sergileyelim. Tamam dedik, kolları sıvadık.

Tabii sen böyle bir oyun yapıcam diyosan bir istiklal marşına bir de Mehmet Akif Ersoy'a ihtiyacın var, bu ikisi olmazsa olmaz. İstiklal marşı hazır yazılmış, cepte, o tamam. Ama mevcut Mehmet Akif Ersoy yok, ne yazık ki. Ona birisini uydurmak gerek. Yani nedense, hiç panislamist bir adam olmamama rağmen, sen efendi çocuksun kıvırırsın ses tonun filan da fena değil diyerek beni göt altına attılar. Sakal filan da yok o dönem, beyaz hiç değil, ama allahtan takma sakal filan gibi maskaralıklar olmadı.

Neyse, böylece rolü kaptım, çok afedersiniz ebem .ikildi ezberleyene kadar. Bir de senaryo şöyle malum, ben istiklal marşını yazıyorum, seçiliyor filan, çok temiz para veriyorlar, ben de yok ben para için yazmadım deyip reddediyorum. Olacak iş değil. Çok afedersiniz ama, ben alırım o parayı. Boru değil 10 kıta götüm düşmüş yazana kadar. Yani havadan gelmiyor ki, komisyon filan mı alıyorum, tefecilik mi yapıyorum, hayır. Kapı gibi istiklal marşı yazmışım, kıta başına 1 liradan, 10 lira almam gerek. Zamanın parasıyla çok iyi para, siz bilmezsiniz. Hani toplu olduğu için pazarlıkla 8'e 9'a inerim ama anca o kadar, kurtarmaz çünkü.

Ama napalım, rol icabı gurur yaptık, istemedik parayı. Neyse helal olsun artık yapıcak bir şey yok. Ama yani Alihan bile kıçı kırık bir şarkısı orda burda çalıyo diye onlarca telif alıyordur, ben istiklal marşı yazmışım, her allahın günü herkesin dilinde, cebime üç kuruş girmiyor. Vatan sevgisi filan bunlar hoş şeyler ama bir yere kadar. Her şey tadında güzel.